‘Weet je waar ik gister was? Bij KOOKeiland.’
‘Waar?’ vroeg mijn dochter Josefien.
‘KOOKeiland! Nooit van gehoord?’
‘Nee.’
‘Dat is in de bibliotheek in het centrum. Daar zit een café bij – dat wist ik ook niet – waar eens in de twee weken wordt gekookt met iedereen die wil meedoen. Als je binnenkomt krijg je een snijplank, een mes en wat groenten en dan word je aan het werk gezet. Een paar mensen staan in de keuken en die gaan koken en bakken. Daarna eet je het gezellig met zijn allen op.’
‘Dat klinkt leuk.’
‘Dat was het ook. Ga je ook een keer mee?’
‘Ja, zeker! Wanneer is het? Ik vraag ook mijn vriendin mee.’
‘Gezellig. Ik heb er nu al zin in.’

Ik had het wel verwacht, die enthousiaste reactie, want hoe kun je nu niet blij worden van zoiets leuks als KOOKeiland?

Toen ik binnenkwam in Café Americain op de woensdagavond daarvoor, wist ik niet goed wat ik moest verwachten. Iris Ahaus van Ruimte voor Ideeën had me uitgenodigd om eens langs te komen en zo’n uitnodiging om lekker te komen eten, kon ik natuurlijk niet laten lopen. Bij binnenkomst werd ik meteen verwelkomd door Iris, daarna hing ik mijn jas op en zocht een plekje uit in het café. Aan verschillende tafeltjes zaten mensen groenten te snijden. Ik ging aan tafel zitten bij een vrouw die bezig was om cherrytomaatjes te halveren.
‘Hoi, ik ben Debbie,’ zei ze.
Een gesprek kwam snel op gang. Ze vertelde dat ze in het centrum woonde en KOOKeiland nog maar net had ontdekt. ‘Ik ben er vandaag voor de tweede keer.’ Eerder had ze er vanwege een krankzinnig drukke baan niet eerder tijd voor gehad, maar nu had ze een sabbatical, legde ze uit. ‘En als ik dan in mijn appartement eet, ben ik ook maar zo alleen, dus dan is dit een fantastische uitkomst om even lekker onder de mensen te zijn.’

 

Receptenkaart

Terwijl Debbie en ik gezellig in gesprek waren over ditjes en datjes, werd het drukker en drukker in Café Americain. Mensen liepen heen en weer met eten en keukengerei en een kruidige geur vulde de ruimte. Viona Versluis van Bibliotheek AanZet kwam erbij, samen met Iris zette zij KOOKeiland op.

‘Ik zat boven nog te werken, maar ik rook al die heerlijke geuren en kon het niet langer weerstaan. Het ruikt zo lekker.’ Tevreden keek Viona het café rond, waar nog steeds mensen binnen druppelden. ‘Lekker druk, hè? Er komen altijd genoeg mensen op af. Zo ongeveer veertig mensen kunnen meedoen, meer past niet. Aanmelden van tevoren is verplicht, want er is dus niet onbeperkt plek.’

Iris kwam weer even langs aan tafel en vroeg aan Debbie en mij om een receptenkaart in te vullen. De precieze opdracht: een recept overschrijven, maar daar vooral een eigen draai aan geven.

‘Je mag ingrediënten toevoegen of veranderen; helemaal prima! De ingevulde kaarten gebruik ik dan om een recept uit samen te stellen dat we delen op de website. Ook zijn we bezig met het maken van een receptenwaaier.’ Iris gaf ons een papier met het recept van een vegetarische, snelle curry.

‘Bij het kiezen van de recepten wordt altijd rekening gehouden met budget,’ zei ze. ‘Zeker in deze week, nu het de Week van het geld is, haken we daar op in. We laten de deelnemers zien dat gezond en lekker koken niet duur hoeft te zijn.’

Elkaar versterken

De maaltijd bij KOOKeiland kost de deelnemers in ieder geval helemaal niets. Aanhaken is helemaal gratis en dat wordt mogelijk gemaakt door een subsidie vanuit de gemeente. Viona haakte er op in: ‘Momenteel wordt KOOKeiland gefinancierd vanuit de WEB, Wet Educatie en Beroepsonderwijs. Gemeenten ontvangen vanuit de WEB budget voor de regionale aanpak van volwasseneducatie en laaggeletterdheid. Het gaat bij KOOKeiland namelijk niet alleen om de maaltijd en om het samenzijn, het omvat veel meer. We stimuleren bijvoorbeeld de deelnemers van het taalcafé om aan te sluiten, zodat zij op zo’n avond de Nederlandse taal kunnen oefenen en we brengen hier ook andere initiatieven onder de aandacht.’

Dat werd niet veel later in de praktijk gebracht, tijdens het welkomstpraatje van Viona en haar collega’s. Niet alleen werd er uitleg gegeven over het gerecht van de avond – een heerlijke curry uit het kookboek Geheimen van mijn Indiase familiekeuken -, maar ook werden de aanwezigen geattendeerd op een mooi initiatief van het Dordrechts museum. Daarnaast werd er aandacht besteed aan het Socratisch café dat aansluitend op KOOKeiland in de Blauwe Kamer in de bibliotheek zou plaatsvinden. Op die manier versterken de verschillende initiatieven elkaar, begreep ik al snel. Mooi!

 

Topinitiatief

Vervolgens, voordat ik het wist, stonden de pannen met eten klaar en kon iedereen een bordje komen halen. Daarna nog een keer komen opscheppen, bleek ook geen enkel probleem, want er was genoeg voor iedereen. Het smaakte heerlijk!

Terwijl ik na het eten natafelde met mijn tafelgenoten, ontstond er weer volop beweging in het café. Binnen korte tijd was alles weer opgeruimd. De bezoekers druppelden daarna naar buiten, naar huis, of naar het Socratisch café. Met een volle maag, volop ideeën én met de sociale batterij weer opgeladen. Ik zeg: KOOKeiland is een topinitiatief dat hopelijk nog lang in Dordrecht kan blijven bestaan. Meer weten of wil je ook eens een keer aanhaken? Kijk op https://kookeiland078.nl/. Misschien ben ik er ook wel en dan kunnen we samen tomaatjes snijden 😊

Jet Hoogerwaard,
Auteur 
jethoogerwaard.nl